7 March 2015
Live review – Podium Cafe Peter en Leni (English translation follows Nederlands original). “Live kregen haar nummers nog meer intensiteit, zeggingskracht en kwam het kortom nog meer tot leven.” (Live, the tracks gained intensity, expressiveness and in short came even more to life.)
http://thenextgig.weebly.com/recensies-2015.html
Sarah McQuaid overtreft live haar studioalbum
(English translation appears below Nederlands original.)
STEENDAM – Bij de wereldwijde CD presentatie op het podium van Peter en Leni in Steendam van ‘Walking into White’ van Sarah McQuaid bleek dat de artieste op het podium haar albumprestatie nog wist te overtreffen. Live kregen haar nummers nog meer intensiteit, zeggingskracht en kwam het kortom nog meer tot leven. De kracht van McQuaid is dat ze op het podium erg dicht bij zichzelf blijft. McQuaid is een oprechte artieste met een prima hand voor haar gitaar en in staat om het publiek aan zich te committeren. Sinds haar laatste Nederlandse tour is McQuaid ook nog eens gegroeid als artieste.
Tijdens haar publiekspresentatie van ‘Walking into White’speelde ze integraal haar album met als bonus een mooie introductie van haar liedjes, zodat ook het verhaal achter haar werk werd verteld. Al direct bleek bij ‘Where the Wind decides to Blow’ en ‘The Tide’ dat McQuaid in topvorm stak. Mooi bij stem, warm en prachtig werden de nummers gebracht. Bij een optreden van McQuaid gebeurt er veel op het podium, maar ook veel achter de mengtafel, waar Martin Stansbury zijn magie bedrijft met onder andere de loop. Dat was onontbeerlijk bij nummers als ‘Jackdaws Rising’ wat live erg moeilijk uit te voeren is, maar wat toch tot een goed einde werd gebracht. Op andere momenten zocht de geluidsman iets teveel de grens op, vooral in ‘Leave it for another Day’.
Na de pauze nam McQuaid haar publiek mee op een dwarsdoorsnede door haar eerdere werk. Dat leverde een magnifieke uitvoering op van ‘Lift you Up and let you Fly’. Een nummer dat geïnspireerd is door haar dochter en oprecht gezongen werd vanuit een moeders hart. McQuaid sprong op een prettige manier door de breedheid van haar repertoire. Van Americana naar Britse folk en via Ierse traditionals weer terug. Af en toe een cover, zoals ‘Ode aan Billie Joe’ van Bobbie Gentry en als toegift ‘Mr Bojangles’ bij Jerry Jeff Walker waarmee ze eer inlegde voor de schrijvers van beide nummers, maar er ook in slaagde het in te passen in het McQuaid repertoire. McQuaid overtuigde als mens en artieste.
Thanks to Peter van Zeijl for assistance with the translation below!
Sarah McQuaid live surpasses her studio album
STEENDAM - The worldwide CD launch at Podium Café Peter en Leni in Steendam of Sarah McQuaid’s “Walking Into White” demonstrated that onstage, the artist surpasses even her performance on the album. Live, the tracks gained intensity, expressiveness and in short came even more to life. McQuaid’s strength is that onstage she remains very true to herself. McQuaid is a sincere artist with a fine hand for her guitar, and has the ability to engage her audience. Since her last Dutch tour, McQuaid has also grown as an artist.
During her public presentation of “Walking Into White”, she played her album in its entirety, with lovely introductions of her songs as a bonus, so that the stories behind her work were also told. With “Where the Wind Decides To Blow” and “The Tide”, it was immediately evident that McQuaid was in top form. A beautiful voice, warm and wonderful songs were brought. At a McQuaid show, a lot happens onstage, but a lot also happens behind the mixing desk, where Martin Stansbury works his magic, including a loop effect. This latter was essential for songs like “Jackdaws Rising”, which is difficult to implement live, but nevertheless was brought to a successful conclusion. At other times, the sound engineer pushed the boundaries a little too far, especially on “Leave It For Another Day”.
After the break, McQuaid took her audience through a cross-section of her previous work. That generated a magnificent performance of “Lift You Up and Let You Fly,” a song inspired by her daughter and sincerely sung from a mother’s heart. McQuaid hopped in a pleasant way over the breadth of her repertoire, from Americana to British folk, via Irish traditional music and back again. Occasionally a cover, such as Bobbie Gentry’s “Ode to Billie Joe” and as an encore “Mr Bojangles” by Jerry Jeff Walker, with which she paid homage to the writers of both songs, but also managed to fit them into the McQuaid repertoire. McQuaid convinced both as a person and as an artist.