20 January 2018
Album review – If We Dig Any Deeper It Could Get Dangerous (English translation follows Nederlands original). “If We Dig Any Deeper It Could Get Dangerous is mede dankzij Michael Chapman een uitermate coherent album geworden en in korte tijd uitgegroeid tot mijn favoriete album van Sarah. Het is trouwens altijd een genot om haar uit duizenden herkenbare stem te horen, gelukkig kan dat binnenkort ook weer live.” (Thanks in part to Michael Chapman, If We Dig Any Deeper It Could Get Dangerous is an extremely coherent album, one that has quickly become my favourite Sarah McQuaid recording. It’s always a pleasure to hear her one-in-a-thousand voice, and luckily we’ll soon be able to hear it live.)
https://www.johnnysgarden.nl/?q=content/sarah-mcquaid-if-we-dig-any-deeper-it-could-get-dangerous
Sarah McQuaid: If We Dig Any Deeper It Could Get Dangerous
(English translation appears below Nederlands original.)
Drie jaar geleden ontmoette Sarah levende legende Michael Chapman voor het eerst op het Village Pump Festival in Wiltshire, Engeland, waar beiden op het affiche stonden. Sindsdien ontwikkelde zich een hechte vriendschap. Tijdens een bezoek van Sarah aan de boerderij van Chapman in Cumbria, stelde Chapman zelf voor om haar nieuwe album If We Dig Any Deeper It Could Get Dangerous te produceren. Zelf had ze het niet durven vragen, maar greep de kans met beide handen aan en gingen de tegenpolen aan het werk. Aan de ene kant de zoals altijd minutieus voorbereide Sarah en aan de andere kant Chapman, die zelfs van tevoren geen van de op te nemen songs gehoord had. En wonderwel klikte het uitermate goed in de studio tussen de twee. Na afloop merkte Chapman op: “The precision and sophistication of the writing and playing blew me away. I was so glad to be involved.”. De geweldige opener en titelsong zet direct de toon. Sarah wordt hier begeleid door Chapman op een Gibson slide gitaar uit 1961 en het spannende trompetspel van Richard Evans. Enigszins vreemde eend in de bijt is One Sparrow Down, omdat er geëxperimenteerd wordt met ritme. Een gastrol is weggelegd voor haar kat Nightshine. Het centrale thema van de songs is vergankelijkheid. Net als op vorige albums graaft Sarah weer in de muziekhistorie van lang geleden. Dies Irae is bekend uit de rooms-katholieke dodenmis van vele eeuwen geleden en werd eerder door vele bekende klassieke componisten op muziek gezet. Het wordt gezongen in het Latijn. De enige andere compositie die niet door Sarah zelf geschreven is Forever Autumn. Het werd oorspronkelijk geschreven door Jeff Wayne als een jingle voor een Legoreclame. Later werd er tekst aan toegevoegd en ingezongen door Justin Hayward (The Moody Blues) op The War of the Worlds. Forever Autumn en het bijzonder fraaie en klein gehouden The Silence Above Us zijn de enige twee nummers, waarin Sarah gebruik maakt van de piano. Ook erg geslaagd zijn de twee instrumentale stukken. The Day of Wrath, That Day, waarvan de titel is afgeleid van de eerste regel van Dies Irae. Sarah eist hier de hoofdrol op, vanwege de wonderschone klanken die zij hier uit haar elektrische Ibanez gitaar tovert. Het andere, kortere instrumentale stuk getiteld New Beginnings, schreef ze ter gelegenheid van het huwelijk van haar goede vriendin Zoë Pollock, bekend van de hit Sunshine on a Rainy Day. In 2009 brachten ze samen als het duo Mama het album Crow Coyote Buffalo uit. Er zit trouwens nog een Nederlands tintje aan het album, de master werd gemaakt door Sander van der Heide in de befaamde Wisseloord Studios. If We Dig Any Deeper It Could Get Dangerous is mede dankzij Michael Chapman een uitermate coherent album geworden en in korte tijd uitgegroeid tot mijn favoriete album van Sarah. Het is trouwens altijd een genot om haar uit duizenden herkenbare stem te horen, gelukkig kan dat binnenkort ook weer live.
Thanks to Danny Guinan for the translation below!
Sarah first met living legend Michael Chapman three years ago at the Village Pump Festival in Wiltshire, England, where they both featured on the line-up. It wasn’t long before they became good friends. On a visit to Chapman’s farm in Cumbria he offered to produce Sarah’s next album If We Dig Any Deeper It Could Get Dangerous. Thrilled at the idea (one she hadn’t dared to suggest herself) she seized the opportunity and the two polar opposites set to work. On the one side the always meticulously prepared Sarah and on the other Chapman, who hadn’t even heard one of the songs he was about to produce. Incredibly, there was an instant click between them in the studio. Afterwards Chapman commented: “The precision and sophistication of the writing and playing blew me away. I was so glad to be involved.” The opening title track immediately sets the tone. Sarah is accompanied by Chapman on a 1961 Gibson slide guitar and the engrossing trumpet playing of Richard Evans. The odd one out is One Sparrow Down because of the experimentation with rhythm. Sarah’s cat, Nightshine, even makes a guest appearance. The main theme of the songs is transience. As on her previous albums, Sarah once again delves into the musical history of yesteryear. Dies Irae comes from the Roman Catholic funeral mass of centuries past and has previously been set to music by many classical composers. It is sung in Latin. The only other track not penned by Sarah herself is Forever Autumn. It was originally written by Jeff Wayne as a jingle for a Lego commercial. The lyrics were added later by Justin Hayward (The Moody Blues) and recorded on The War of the Worlds. Forever Autumn and the superbly delicate The Silence Above Us both feature Sarah on piano. The two instrumental pieces are also excellent. The Day of Wrath, That Day borrows its title from the first line of Dies Irae. Sarah takes the lead here with the fantastic tones that she coaxes from her electric Ibanez guitar. Sarah composed the other, shorter instrumental piece New Beginnings to mark the occasion of the wedding of her good friend Zoë Pollock, who had a hit with the song Sunshine on a Rainy Day. Working as the duo Mama, they released an album titled Crow Coyote Buffalo in 2009. There is also a Dutch tint to the album, as the mastering was done by Sander van der Heide at the famous Wisseloord Studios. Thanks in part to Michael Chapman, If We Dig Any Deeper It Could Get Dangerous is an extremely coherent album, one that has quickly become my favourite Sarah McQuaid recording. It’s always a pleasure to hear her one-in-a-thousand voice, and luckily we’ll soon be able to hear it live.