15 March 2015
Album review – Walking Into White (English translation follows Nederlands original). “Een intrigerend album op, met enkele pareltjes om van te blijven genieten.” (An intriguing album that features a few gems that simply demand repeated playing.)
http://www.folkforum.nl/cds/82-cd-recensies/13793-nieuw-album-sarah-mcquaid-intrigeert
Nieuw album Sarah McQuaid intrigeert
Sarah McQuaid - Walking Into White - Waterbug Records WBG119
(English translation appears below Nederlands original.)
Een optreden van Sarah McQuaid is altijd de moeite waard, zo kon ik vandeweek zelf nog vaststellen in het Cultuurhuis in Heerlen, waar ze haar nieuwe CD Walking Into White voorstelde. Dat deed ze door de plaat integraal te spelen met behulp van geluidsman Martin Stansbury die voor de nodige technische snufjes zorgde. McQuaid heeft muzikaal gezien namelijk opnieuw een andere weg ingeslagen.
Na een album met vooral Ierse traditionals en eentje waar de Amerikaanse folk prominent aanwezig is maakte ze een plaat met wat meer eigen werk en liedjes uit de periodes die in Engeland bekend staan als de Georgian era (1740-1830) en Elizabethan era (1558-1603). Alledrie werden geproduceerd door Gerry O’Beirne (dit keer enkel co-auteur van Leave It For Another Day), maar voor Walking Into White reisde Sarah van het Engelse Cornwall naar Cornwall in de Amerikaanse staat New York. Daar werkte ze met producers Jeremy Backofen en Adam Pierce (een neef van haar). De twee komen niet uit de folkwereld en dat levert een ander geluid op dan op de vorige platen. Sarah McQuaid schreef dit keer alles zelf, op twee nummers na: Canticle Of The Sun (een dertiende-eeuwse hymne waar in de 17de eeuw muziek onder is gezet) en The First Time Ever I Saw Your Face, het prachtige lied dat Ewan MacColl ooit voor Peggy Seeger schreef. Het is een rustige afsluiter geworden van een plaat waarmee ze buiten haar vertrouwde folksfeer stapt.
Daar moet ik aan wennen, de mooie warme stem verdrinkt hier en daar een beetje in de begeleiding, maar na veel luisteren komen toch wat pareltjes bovendrijven. Zo is er een aardig tekstueel drieluik, Where The Wind Decides To Blow (met een stevig jaren ’70 folkrockgeluid), The Tide (een fijne ballade, met extra vocalen van Adele Schulz) en titelnummer Walking Into White (met een lekker ontspannen trompet van Gareth Flowers) zijn gebaseerd op de kinderboekenserie Swallows And Amazons van Arthur Ransome. Ze las de boeken voor aan haar kinderen en werd zelf geraakt door de verhalen, die soms een metafoor lijken te zijn voor het leven. Sweetness And Pain is een geheel a capella stuk dat in drie delen is verspreid over het album. Een ander liedje dat mij bijzonder aanspreekt is Yellowstone (met een Spaans gevoel door Dan Lippel op klassieke gitaar), het ontstond toen ze ontdekte dat haar zoon bang was dat de grote vulkaan onder Yellowstone ooit zou uitbarsten, met alle (apocalyptische) gevolgen vandien. De tekst ontwikkelt zich van de angsten van een tienjarig kind naar die van een volwassene:
Who am I to say don’t worry
How can we help dwelling
On the things we can’t control
Even if we’re more than ten years old
Een heerlijk percussief stuk is Jackdaws Rising, met stomps en handgeklap, ontstaan tijdens een sessie met vrienden. Pete Coleman en Clare Hines hadden een melodie (met de titel 13 Moons) en nodigden Sarah uit om er een tekst bij te maken. Dat deed ze en Adam Pierce had het idee om een vijfkwartsmaat percussie te zetten onder een vierkwarts deun. Het levert een fijn intrigerend en lekker folky nummer op, dat live weliswaar lastig is om uit te voeren, maar Sarah McQuaid doet het toch. In Heerlen komt ze er goed vanaf, “almost in time” is het commentaar van Martin Stansbury. Hij is uiteraard kritisch, het publiek geniet.
Walking Into White herbergt nog steeds de mooie donkere stem van Sarah McQuaid en haar heldere gitaarspel in DADGAD-stemming, toch is het een heel andere plaat geworden dan zijn voorgangers. De producers hebben voor een veel steviger, minder folky, maar wel intense aanpak gekozen. Het levert een intrigerend album op, met enkele pareltjes om van te blijven genieten.
Thanks to Danny Guinan for the translation below!
New Sarah McQuaid album intrigues
That attending a Sarah McQuaid concert is always a guarantee of a great night out was confirmed to me last week when I went to see her presenting her new CD Walking Into White in the Cultuurhuis in Heerlen. She performed the whole album on the night, with no small help from her sound engineer, Martin Stansbury, who provided the technical knowhow that McQuaid’s decision to pursue a new musical avenue demands.
After two albums dominated by Irish and American folk, her third CD contained more self-penned work and songs from the Georgian (1740-1830) and Elizabethan (1558-1603) eras in England. All three albums were produced by Gerry O’Beirne (who contributes as co-author on Leave It For Another Day on the new CD), but for the recording of Walking Into White, Sarah made the journey from Cornwall, England to Cornwall in the state of New York, USA, where she teamed up with the producers Jeremy Backofen and Adam Pierce (Sarah’s cousin). Not having any background in folk music themselves, the contribution of the twin producers resulted in a sound that is markedly different from her previous albums. Sarah McQuaid wrote all of the songs on the album herself, except for two: Canticle Of The Sun (a thirteenth century hymn that was set to music in the 17th century) and The First Time Ever I Saw Your Face, the fabulous song that Ewan MacColl wrote for Peggy Seeger and the last track on an album that sees her move out of her ‘folky’ comfort zone.
It took some getting used to at first -- her beautifully warm voice is a little overpowered every now and then by the musical accompaniment -- but only a few listens later I had discovered a couple of real gems. For example, the trilogy of songs Where The Wind Decides To Blow (with its robust ’70s folk-rock sound), The Tide (a graceful ballad featuring extra vocals by Adele Schulz) and the title track Walking Into White (with the relaxed trumpet playing of Gareth Flowers) are all based on the Swallows And Amazons children’s books written by Arthur Ransome. It was while reading the stories to her own children that Sarah became increasingly attracted to them and their metaphorical significance. Sweetness And Pain is an a capella number that is actually spread over three different tracks on the album. Another song that captured my attention is Yellowstone (Dan Lippel on classical guitar lends it a Spanish feel), which she wrote after discovering that her son was afraid that the enormous volcano under Yellowstone Park was going to erupt, with all the (apocalyptic) consequences of such an event. The lyrics are a smooth translation of the fears of a ten-year-old boy into those of an adult:
Who am I to say don’t worry
How can we help dwelling
On the things we can’t control
Even if we’re more than ten years old
Jackdaws Rising is a superbly rhythmic number, complete with foot stomps and handclaps courtesy of a session with a bunch of friends. Pete Coleman and Clare Hines had written a melody (titled 13 Moons) and asked Sarah to write some lyrics to go with it. Adam Pierce then came up with the idea of recording this 4/4 tune with the percussion in 5/4. The result is an intriguing and catchy folky number that is not easy to perform live. Not that this prevents Sarah McQuaid from doing so. In Heerlen she manages to pull it off, “almost in time” according to Martin Stansbury. His critical faculties remain sharp; the audience laps it up.
While Walking Into White still emphasises Sarah McQuaid’s dark and beautiful voice and on her excellent guitar playing in the DADGAD tuning, it is quite different from its predecessors. The producers opted for a heavier, less folky, but by no means less intense approach. The result is an intriguing album that features a few gems that simply demand repeated playing.